Ramadan, een maand van spiritualiteit en saamhorigheid

Op 22 maart start voor een groot aantal Careyn medewerkers de ramadan. Een tijd waarin spiritualiteit en saamhorigheid centraal staan. Voor Faadumo, HBO verpleegkundige bij Amana (afdeling in Careyn Rosendael voor mensen met een islamitische geloofsovertuiging), ook een tijd waarin ze extra stilstaat bij armoede en oorlog. En specifiek bij de vluchtelingen die in Rosendael opgevangen worden en die ze dagelijks tegenkomt.

"Er is nog veel onbekend over de ramadan. Veel mensen kennen het van het vasten, van zonsopgang tot zonsondergang. Maar de ramadan is veel meer dan dat. Het is het een feestmaand, een tijd waar je naar uitkijkt. Het vasten levert tijd op doordat je niet bezig hoeft te zijn met eten. En hoe gek dat ook klinkt, het levert ook energie op. Want alle energie die je darmen normaal gebruiken voor het verteren van eten, hou je over. Die overgebleven tijd en energie geven ruimte om dichter bij het geloof te komen. Om na te denken, te reflecteren. De ramadan is daardoor een spirituele ervaring. Je oefent zelfbeheersing en ervaart hoe het is om arm te zijn. Empathie en naastenliefde zijn centrale thema’s."

Voor Faadumo heeft de ramadan dit keer nog een extra betekenis. "Als je denkt aan armoede, dan denk je onlosmakelijk aan oorlog en aan de situatie in Oekraïne. Als ik denk aan de beelden van volwassenen en kinderen die vastzitten bij de grens of die in het oorlogsgebied zijn, dan raakt dat mij enorm. Waarschijnlijk doordat ik zelf ex-vluchteling ben. Toen ik vier was brak er oorlog uit in mijn thuisland Somalië. Mijn fijne, rustige leventje was van het ene op het andere moment weg. Midden in de nacht maakten mijn ouders me wakker en vluchtten we, in alle stilte, in de auto met de koplampen uit. Jarenlang gingen we van de ene plek naar de andere, totdat ik op mijn 16e naar Nederland kwam. De angst en onzekerheid van kinderen in oorlogsgebieden ken ik dus als geen ander."

Faadumo's integratie verliep goed, doordat ze geholpen werd de taal te leren en snel naar school kon. "Ik ben blij dat veel Oekraïners ook goed geholpen worden en naar school of aan het werk kunnen. Dagelijks kom ik vluchtelingen tegen in Rosendael, die in de opvang hier verblijven. Sommigen kijken je niet aan, doen hun eigen ding. Dat herken ik, die eerste tijd ben je alleen maar bezig met overleven. Maar ik zie ook mensen lachen, koffie halen, zich vrij en thuis voelen. Dat vind ik mooi om te zien. Geweldig dat Careyn deze opvang heeft gerealiseerd, en ook zo snel na het uitbreken van de oorlog. Een hele etage die gebruikt mag worden, hulp aan alle kanten. Op het moment zelf besef je dat als vluchteling niet, maar een paar jaar later denk je ‘hoe kan het dat mensen zo aardig zijn?’. Ik ben heel trots op wat Careyn voor hen doet. En trots om bij zo'n werkgever, en specifiek de afdeling Amana, te mogen werken."